نویسنده: محمد نبهان
پرونده انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ بسته شد و رئیس جمهور منتخب مردم به زودی بر کرسی ریاست جمهوری تکیه خواهد زد، در این راستا بحث ها و گفتگوهای فراوانی در خصوص کابینه ایشان مطرح شده است که در این یادداشت به آن خواهیم پرداخت. اما پیش از آن لازم است به ظرفیت های بی نظیر استان خوزستان چه در منابع اقتصادی، چه در سرمایه های اجتماعی – سیاسی و حتی انسانی اشاره کرد.
همانطور که می دانیم استان خوزستان منبع غني انرژي هاي تجديد پذير شامل خورشيد، باد، بيوماس، آب و زمين گرمايي است. به طور مشخص می توان گفت: هر استاني در كشور داراي يك مزيت است اما خوزستان تمام مزيت ها را با هم دارد. در حوزه نفت، گاز، برق، صنایع پتروشیمی در کشور به عنوان یک مولد قدرتمند و محرک اصلی اقتصاد به حساب می آید. لذا می توان از این استان به عنوان قلب اقتصادی کشور نام برد.
در ایام دفاع مقدس، خرابی های پس از جنگ و شرایط دشوار آن سال ها، رشادت بی نظیر این مردم غیور و شخصیت های استثنائی این خطه در مدیریت بخش های از جنگ غیر قابل انکار است، در بحران های اخیر، بصیرت نخبگان و مردم ولایتمدار خوزستان با بی تدبیری برخی مسئولین نقطه بسیار درخشانی در تاریخ این خطه به جای گذاشته است. در انتخابات اخیر نیز سبد رای در شهر های استان خوزستان همچون اهواز، آبادان، ماهشهر، شادگان و خرمشهر و .. به وضوح نشان داد نگاه مردم ولایت مدار تا چه اندازه با روح ولایت فقیه و نظام جمهوری اسلامی ایران همراه و هم سو است.
لذا در این برهه حساس در شرایطی که فضای اجتماعی – اقتصادی مردم در سخت ترین شرایط ممکن است، می بایست ریاست جمهور منتخب مردم جهت گره گشایی از مشکلات مردم و برطرف کردن مشکلات ابتدائی آن ها که بعضا پیش از این به بحران های بزرگ سیاسی – به دلیل بی تدبیری و ناتوانی برخی مسئولین برتن این ملت شهید پرور و نظام مقدس اسلامی تحمیل کرده اند – تبدیل شده اند، گام جدی و مقتدرانه ای بردارند و کابینه خود را از سرمایه های انسانی مناطق محروم ایران اسلامی اختیار نمایند تا اولا کسانی در مسند وزارت ها قرار بگیرند که خودشان از نزدیک محرومیت شدید مردم را لمس کرده اند و درعین تخصص و تعهد به عنوان سرمایه های ملی مورد استفاده قرار گیرند.
حقیقت این است که امروزه، نقش و اهمیت نیروی انسانی در فرآیند تولید و ارائه خدمات در جوامع بشری به عنوان مهمترین عامل برکسی پوشیده نیست. در عصر حاضر سرمایه انسانی، بالاترین و با ارزش ترین و بزرگ ترین دارایی هر سازمان و کشوری محسوب می شود. سرمایه انسانی در هیچ ترازنامه و حساب سود و زیانی آورده نمی شود؛ ولی نتیجه سود و زیان سازمان ها را رقم می زند زیرا اولین و مهمترین مولفه توسعه در هر کشور انسان است.
فرانسیس فوکویاما در مقاله «سرمایه اجتماعی و توسعه: دستور کار آینده» اشاره دارد که توافقی بر تعریف سرمایه اجتماعی وجود ندارد، وی این مفهوم را این‌گونه تفسیر می‌کند: سرمایه اجتماعی «هنجارها یا ارزشهای به اشتراک گذاشته شده‌است که موجب تقویت همکاری اجتماعی بر اساس روابط اجتماعی واقعی می‌شود». وی بیان می‌دارد که سرمایه اجتماعی پیشنیازی ضروری برای توسعه موفق است، اما برقراری نیرومند قانون و نهادهای زیربنایی سیاسی برای ساختن سرمایه اجتماعی ضروری هستند.
وی معتقد است دموکراسی و رشد اقتصادی نیرومند، نیازمند سرمایه اجتماعی توانمند هستند. باندبازی یکی از مشکلات اساسی اعتماد است زیرا فرد مجبور است جانب اعضاء خانواده خود و نزدیکان را بگیرد. این در حالی ست که اقامه اعتماد مبنای اصلی یک حرکت اجتماعی – اقتصادی رو به جلو تلقی می شود، چرا که وسعت یافتن سطح اعتماد، دایره روابط را به ورای هر مرز و محدودیتی گسترش خواهد داد و نقش بنیادی در بنای سازمان و یا ساختاری خواهد داشت.
با این پیش فرض امید است استان زرخیز و شهید پرور خوزستان در دولت آینده از جایگاه ویژه ای برخوردار باشد، به این جهت منطقی ست سرمایه های انسانی فوق العاده ای در سطح ملی و بین المللی همچون دکتر ناصر سودانی و دکتر سید محمد رضا موالی زاده به واسطه تخصص و مقبولیت فراوان شان بین عموم مردم و نخبگان اجتماعی – سیاسی به عنوان گزینه های جدی جهت حضور در کابینه سیزدهم مطرح شوند.
حضور حداقل دو وزیر در کابینه دولت منتخب خواهد توانست بخش اعظمی از ناکارامدی های درون استانی – واقع در موتور محرکه اقتصادی کشور – را با اعتماد و پشتوانه مردم برطرف و مسیر توسعه کشور را هموار تر نمایند.
