نویسنده: امانی راشد
آغاز کار باسم فرات:
باسم فرات ، شاعر عراقی اولین شروع او از هشت سالگی بود و در ده سالگی نزد پسر عمه اش که شاعر بود رفت. باسم به او گفت ، “من می خواهم شاعر شوم” ، و از آن زمان زندگی خود را وقف او کرد ، و بعد از چهل سالگی علاقه خود را به نوشتن مقاله و ادبیات سفر آغاز کرد.
مهاجرت و اقامت:
وی در ابتدای سال ۱۹۹۳ میلادی به اردن مهاجرت کرد و پس از چهار سال به عنوان پناهنده وارد نیوزیلند شد و در آنجا از تنهایی و احساس تلخی از بیگانگی رنج برد و احساس کرد که آرزوهایش در حال سقوط هستن. این درد از طریق شعرهای او که احساس از دست دادن و تبعید را نشان می دهد ، و دلتنگی برای عراق مشخص است ، اما او به سرعت از ناامیدی تصور شده خود بیدار شد و متوجه شد که او خوشبخت تر از دیگران است ، و شروع به برداشتن موضوع به نفع خود کرد ، بنابراین شعر او شروع به جهت سازش با مکان جدید کرد ،با این حال ، به دلیل شرایط بسیار ضعیف کاری در کشور پناهنده و برای حفظ انسانیت و غرور در نیوزیلند ، وی برای زندگی در هیروشیما ، شهر شش رودخانه و اولین شهری که با بمب اتمی بمباران شد ، زندگی کرد. جایی که سه سال در آنجا ماند. سپس برای مدت سه سال به وینتان، پایتخت جمهوری دموکراتیک خلق لائوس نقل مکان کرد ، پس از آن به کیتو، پایتخت اکوادور نقل مکان کرد و سه سال را نیز در آنجا گذراند، سپس به خرطوم ، پایتخت سودان رفت ، و به مدت شش سال در آنجا اقامت گزید ، و به دلیل همه گیری کرونا – کوید ۱۹ – وی با اکراه آن را ترک کرد و به زی نوین، “نیوزیلند” بازگشت ، جایی که اکنون از اواسط سال ۲۰۲۰ میلادی در آن اقامت دارد.
آثار او :
وی به چهل کشور سفر و بازدید کرد و نتایج این سفرها هفت کتاب در ادبیات سفرنامه بود، و تعداد آنها در آینده افزایش می یابد ، در بسیاری از مقالات بحث در مورد هویت، تاریخ فرهنگی و مفاهیمی مانند تفاوت اصطلاحات ملی گرایی و قومیت ، اصطلاحات نوشتن و تدوین و سایر مسائل فرهنگی مربوط به هویت انتشارات آن چیست: او ۹ مجموعه شعر و هفت کتاب در زمینه ادبیات سفر و زندگی نامه منتشر کرده و سه جایزه در ادبیات سفر برنده شده است که آخرین آنها جایزه سلطان قابوس برای فرهنگ ، هنر و ادبیات برای پنج کتاب اول خود در ادبیات سفر است. ، که بزرگترین جایزه عربی است. بیش از دویست مطالعه و مقاله مربوط به تجربه خلاقیت وی و همچنین پایان نامه های کارشناسی ارشد و پایان نامه های دکترا.
آداب شعر از نگاه باسم فرات:
در هنگام نوشتن هیچ مراسم خاصی وجود ندارد، زیرا او ممکن است در حمل و نقل یا هر مکان شلوغ بنویسد، او توانایی قطع رابطه بین خود و جهان و جدا شدن کامل را دارد و شروع به نوشتن شعر میکند. اما در ادبیات سفرنامه یا مقاله ها، او یادداشت می کند و سپس هنگام بازگشت به خانه یا احساس نیاز فوری به نوشتن، شروع به کار می کند تا یک مقاله یا یک فصل از کتاب را تکمیل کند.
وی با بیان اینکه عرب ها شعر نثر را زیاد ننوشتند، بلکه شعر آزاد نوشتند: با توجه به اینکه ما بین این دو نوع شعر تفاوت زیادی نداریم. ما شعر آزاد را نوشتیم و به ترکیب عربی ما نزدیکتر است. موسیقی در آنچه می نویسیم مشهود است و متن هیچ فرقی با استعاره ندارد. این منکر این نیست که شعر نثر هجایی “خطی” نوشته نشده است، اما در مقایسه با فراوانی شعر آزاد بسیار کم است. و داشتن یک شعر آزاد و یک شعر نثر، یک متن باز طبیعی است و در شعر اروپا یافت می شود. واین تقصیر ما نیست که اولین شخصی که برای ما ترجمه کرد اصطلاح نثر را رواج داد و در مورد اصطلاح شعر آزاد کاملاً ساکت بود.
چه کسی در متن شعر او صحبت می کند: صدای خودش که نتیجه استعدادش، خواندنش، تجربیاتش، تفکر و جستجوی مداوم او برای پالایش و پالایش است .
آنچه شعر و سفرنامه به او داد: شعر زندگی متفاوت، سفر زندگی های بسیار و درک متفاوت از همه چیز.
مکان را چگونه میخواند؟ او از نظر معماری، کافه ها، باغ ها، خیابان ها، وسایل حمل و نقل، تاریخچه مکان ها غنی است، او عاشق شهرها، مناطق، حومه شهرها، روستاها و خیابان های است. پافشاری و هدف او: اصرار بيشتر بر نوشتن، حرکت به جلو با ارادت به شعر، و ادامه سفرهاي ديگري که او ننوشت.
هر گونه کپیبرداری از این مطلب، با ذکر نام منبع و مؤلف آن بلامانع است. copyright©