به گزارش شط پرس حال و روز نامناسب تپه های باستانی شوش دل هر هم وطنی را به درد می آورد، تپه هایی که می توانند به عنوان یکی دیگر از سمبل های چند هزار ساله این مرز و بوم بدرخشند.
به روایت باقر خنیفر دوستدار میراث فرهنگی: دیروز از ظلع جنوبی تپه های باستانی شوش خودم را بالا کشیدم و با منظره ی عجیب رو به رو شدم ، ظاهرا آن جا محل چرای گوسفند شده است ! ٥_٦ عدد سگ هم به محافظت از آن گله دائما اطراف را می پایدند که با وجودشان نتوانستم منطقه را دقیق بررسی کنم .
از برکات دیگری که بر سر این مناطق تاریخی نازل شده است، عدم نظارت صحیح و علمی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ست به طوری که مناطق مذکور که اکنون در دست حفاری ست مبده شده به محلی برای مأوا و جان پناه و حتى خانه های محقری براى افراد بي خانمان که این امر به تدریج سبب تخریب مناطق تاریخی باستانی خواهد شد.
کمی جلو تر از قلعه مقداری آجر و نخاله های سیمانی گوشه ای تلمبار شده بود، نبود فضای کارگاهی و محل هایی برای نگاه داری اشیاء پیدا شده خود مزید بر علت شده است
خنیفر افزود : خوش شانس اگر باشید ، خرگوش ، شاهین، کبک، هدهد و عقاب ، روباه و شغال را نیز زیارت خواهید کرد این حیوانات خود به صورت طبیعی در تخریب منطقه باستانی و تاریخی مؤثرند.
دوست داران میراث فرهنگی شوش معتقدند : جذب نیروهای بومی سبب می شود تعهد مضاعفی به سایت پیدا کنند و یکی از مهم ترین عوامل جدی آسیب ناشی از نیرو های غیر بومی بر طرف شود.
بکار گیری افراد زبده و کارآمد در پست های کاربردی در پایگاه شوش و عدم واگذاری این جایگاه به افراد سفارشی و غیر دلسوز ظرفیت های گردشگری میراثی صنایع دستی و تراکنشهای مالی حاصله شده از آن به طور حتم افزایش خواهد یافت.
عدم همگرایی پایگاه و جوامع محلی باهدف استفاده از ظرفیت این جوامع سبب می شود ظرفیت های فوق العاده این شهر مغفول بمانند، چرا که تکیه بر اعتبارات ناچیز دولتی و مدیریت سطحی بر این منابع مالی ناچیز نمی تواند منجر به شکوفایی این مناطق ناب گردشگری شود.
یکی از بارز ترین موانعی که می تواند در صورت اصلاح بستر فرایند تحول و توسعه گردشگری را در شوش مهیاء نماید، عدم تناسب کاربری اطراف سایت با نوع پیام فرهنگی و گردشگری پایگاه و لزوم اصلاح کاربری های اطراف سایت باهمکاری شهرداری و دیگر ادارات شهرستان شوش است، از عواملی ست که تاکنون ظاهرا با رغبت و جدیت پیگیری نشده است.
سئوالی که ذهن دوست داران میراث فرهنگی در خوزستان را به شدت به خود مشغول کرده این است که چرا می بایست سایت های تاریخی در کشور تا این اندازه با تفاوت ملموس اداره شوند به طور مثال سایت تاریخی گنبد کاووس و وجود دو اثر ثبت شده جهانی در شوش و حجم توجه ای که نسبت به آن ها وجود دارد، چگونه است که در گنبد مدیریت کارآمد موجبات حفظ آثار شده است، لکن در چغازنبیل گورها ی چندین هزار ساله ریزش می کنند ولی اقدامی برای مرمت آن ها صورت نمی گیرد وبه محلی برای تجمع آب های سطحی تبدیل شده که موجبات تخریب سازه های این آرامگاه را نیز فراهم آورده است.
